ﺗُﻮﮞ ﮐﯽ ﺟﺎﻧﮯ ﺑﮭﻮﻟﯿﮯ ﻣَﺠّﮯ، ﺍﻧﺎﺭﮐﻠﯽ ﺩِﯾﺎﮞ ﺷﺎﻧﺎﮞ

ﺗُﻮﮞ ﮐﯽ ﺟﺎﻧﮯ ﺑﮭﻮﻟﯿﮯ ﻣَﺠّﮯ، ﺍﻧﺎﺭﮐﻠﯽ ﺩِﯾﺎﮞ ﺷﺎﻧﺎﮞ
ﻭِﻥ ﺳﻮَﻧّﮯ ﮔﺎﮨﮏ ﻧﯽ ﺍﯾﺘﮭﮯ، ﺑَﮭﻠﯿﻮ ﺑَﮭﻠﯽ ﺩُﮐﺎﻧﺎﮞ
ﻭﯾﮑﮫ ﻧﯽ ﺍﮌِﯾﮯ ﮐﮭﺒّﮯ ﭘﺎﺳﮯ ﻭﺍﻝ ﮐِﺴﮯ ﺩﮮ ﮐُﮭﻠّﮯ
ﺭﺍﮨﯿﺎﮞ ﺩﮮ ﭘﮧ ﮐﮭﯿﮍﮮ ﭘﯿﻨﺪﮮ ﺧُﻮﺷﺒﻮﻭﺍﮞ ﺩﮮ ﮨُﻠّﮯ
ﺳﺠّﮯ ﭘﺎﺳﮯ ﮐُﮭﺮﻟﯽ ﺩﮮ ﻭﭺ ﺑﻨﮕﺎﻟﯽ ﺭﺱ ﮔُﻠّﮯ
ﭘَﻨﺞ ﮐَﻠﯿﺎﻧﮯ ﻣﻮﺟﺎﮞ ﮐﺮ ﻟﮯ ﻟُﭧ ﻟﮯ ﺍﮌِﯾﮯ ﺑُﻠّﮯ
ﻭﯾﮑﮫ ﮐﺴﯽ ﺗﮭﺎﮞ ﻣُﻨﮧ ﻧﮧ ﻣﺎﺭﯾﮟ، ﻣُﮍ ﻣُﮍ ﭘﯿﺎ ﺳﻤﺠﮭﻨﺎﮞ
ﺗُﻮﮞ ﮐﯽ ﺟﺎﻧﮯ ﺑﮭﻮﻟﯿﮯ ﻣَﺠّﮯ، ﺍﻧﺎﺭﮐﻠﯽ ﺩِﯾﺎﮞ ﺷﺎﻧﺎﮞ
ﻭﯾﮑﮫ ﻧﯽ ﺟﯿﻮﻥ ﺟﻮﮔِﯿﮯ ﺍﯾﺘﮭﮯ ﺭﻧﮓ ﺑﺮﻧﮓ ﭘﭩﻮﻟﮯ
ﺳﯿﺮ ﮐﺮﯾﻨﺪﮮ ﻧﻈﺮﯼ ﺁﻭﻥ ﭘﺮِﯾﺎﮞ ﺩﮮ ﮐُﺠﮫ ﭨﻮﻟﮯ
ﭼَﮭﮉ ﺩﮮ ﮐﮭﺎﻧﮯ ﮐَﮭﻞ ﻭﻧﯿﻮﮮ، ﮨُﻦ ﻧﮧ ﭼَﺒّﯿﮟ ﭼﮭﻮﻟﮯ
ﭼﮭﮉ ﺩﮮ ﭘِﯿﻨﮯ ﮔُﮍﮮ ﺩﮮ ﺷﺮﺑﺖ، ﭘﯽ ﮨُﻦ ﮐﻮﮐﮯ ﮐﻮﻟﮯ
ﺑﻮﺗﻞ ﺩﮮ ﻧﺎﻝ ﻣُﻨﮧ ﻧﮧ ﻻﺋﯿﮟ، ﻣُﻨﮧ ﻭِﭺ ﭘﺎ ﻟﺌﯿﮟ ﮐﺎﻧﺎ
ﺗُﻮﮞ ﮐﯽ ﺟﺎﻧﮯ ﺑﮭﻮﻟﯿﮯ ﻣَﺠّﮯ، ﺍﻧﺎﺭﮐﻠﯽ ﺩِﯾﺎﮞ ﺷﺎﻧﺎﮞ
ﺍَﻟّﮩﮍ ﺷِﯿﮟ ﻣُﭩﯿﺎﺭﺍﮞ ﻭﺍﻟﯽ ﭼَﮍﮨﺘﻞ ﮐﮩﯿﮍﺍ ﭼﮩﻠّﮯ
ﻣُﮩﮉﮮ ﻧﺎﻝ ﭘﯿﺎ ﻣُﮩﮉﺍ ﮐﮭﯿﻨﺪﺍﺋﮯ ﻟﮕﻦ ﭘﺌﮯ ﺗَﺮﮐﮩﻠّﮯ
ﺍﮐّﮭﯿﺎﮞ ﻭِﭺ ﻧﺌﯿﮟ ﺷﺮﻡ ﺩﺍ ﮐﺠﻠﮧ، ﻣُﻨﮩﺎﮞ ﺗﮯ ﻧﺌﯿﮟ ﭘﻠّﮯ
ﺍُﭼّﺎ ﺍُﭼّﺎ ﺳﺎﺭﮮ ﻭﯾﮑﮭﻦ، ﮐﻮﺋﯽ ﻧﮧ ﻭﯾﮑﮭﮯ ﺗَﮭﻠّﮯ
ﻧِﯿﻮِﯾﮟ ﻧﻈﺮ ﮐِﯿﻮﯾﮟ ﮐﻮﺋﯽ ﺭﮐّﮭﮯ، ﺍُﭼﯿﺎﮞ ﮨﯿﻦ ﺩُﮐﺎﻧﺎﮞ
ﺗُﻮﮞ ﮐﯽ ﺟﺎﻧﮯ ﺑﮭﻮﻟﯿﮯ ﻣَﺠّﮯ، ﺍﻧﺎﺭﮐﻠﯽ ﺩِﯾﺎﮞ ﺷﺎﻧﺎﮞ
ﭼﺎﺭ ﭼُﻔﯿﺮﮮ ﭨﯿﮉﯼ ﭘِﮭﺮﺩﮮ، ﻧﻮّﯼ ﺑﮩﺎﺭ ﺩﮮ ﮐِﯿﮍﮮ
ﭼﺎﮌﮬﮯ ﮨﻮﺋﮯ ﺍُﭼﮭﺎﮌﺍﮞ ﻭﺍﻧﮕﻮﮞ ﭘﺎﭨﻦ ﮨﺎﮐﮯ ﻟِﯿﮍﮮ
ﻭﮐﮭﯿِﺎﮞ ﺍُﺗّﻮﮞ ﮐُﮭﻞ ﮐُﮭﻞ ﺟﺎﻭﻥ ﭨِﭻ ﭨِﭻ ﮐﺮﺩﮮ ﺑِﯿﮍﮮ
ﺟﯿﮩﮍﺍ ﻭﯾﮑﮭﮯ ﺟِﯿﺐ ﺍﭘﻨﯽ ﻧُﻮﮞ ﺩﻧﺪﺍﮞ ﮨﯿﭩﮫ ﺩﺑِﯿﮍﮮ
ﮈﺍﮨﮉﯾﺎﮞ ﺗﻨﮓ ﭘﻮﺷﺎﮐﺎﮞ ﺩﮮ ﻭِﭺ ﭘﮭﺎﺗﯿﺎﮞ ﮨﻮﺋﯿﺎﮞ ﺟﺎﻧﺎﮞ
ﺗُﻮﮞ ﮐﯽ ﺟﺎﻧﮯ ﺑﮭﻮﻟﯿﮯ ﻣَﺠّﮯ، ﺍﻧﺎﺭﮐﻠﯽ ﺩِﯾﺎﮞ ﺷﺎﻧﺎﮞ
ﺟﯿﮩﮍﯼ ﺗﮭﺎﻭﯾﮟ ﻧﻈﺮﯼ ﺁﻭﻥ ﭼﺎﺭ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﮐﭩّﮭﮯ
ﺍَﭼّﻦ ﭼﯿﺘﯽ ﭘﮯ ﺟﺎﻧﺪﮮ ﻧﮯ ﭘﯿﺮ ﺗﯿﺮﮮ ﮐﯿﻮﮞ ﻣَﭩّﮭﮯ
ﮨﻞ ﭘﯿﻮ ﺍﯾﺘﮭﻮﮞ ﺑﮯ ﻭﻗﻮﻓﮯ ﻟﻮﮎ ﮐﺮﻥ ﮔﮯ ﭨَﮭﭩّﮭﮯ
ﺍﺱ ﺩُﮐﺎﻧﯿﮟ ﭘﺎﻥ ﻭﮐﯿﻨﺪﮮ، ﺗُﻮﮞ ﺳﻤﺠﮭﮯ ﻧﯿﮟ ﭘﭩّﮭﮯ
ﮈِﭨّﮭﺎ ﺍﯼ ﺍﯾﮩﮧ ﺳﺎﻭﮮ ﭘﺘّﺮ ﺳُﻮﺋﯿﺎﮞ ﮐﺮﻥ ﺯﺑﺎﻧﺎﮞ
ﺗُﻮﮞ ﮐﯽ ﺟﺎﻧﮯ ﺑﮭﻮﻟﯿﮯ ﻣَﺠّﮯ، ﺍﻧﺎﺭﮐﻠﯽ ﺩِﯾﺎﮞ ﺷﺎﻧﺎﮞ
ﺁ ﻭَﮌﯾﺎ ﺍﯾﮟ ﮈﻧﮕﺮ ﻣﺎﻻ ! ﺗُﻮﮞ ﺍَﺝ ﮐﯿﮩﮍﮮ ﭘﺎﺳﮯ
ﭘﯿﺴﮯ ﺩﮮ ﻧﯽ ﭘُﺘّﺮ ﺳﺎﺭﮮ ﺍﯾﺲ ﮔﻠﯽ ﺩﮮ ﻭﺍﺳﮯ
ﻣﮩﺎﺗﮍ ﺍﯾﺘﮭﮯ ﺧﺎﻟﯽ ﺁﺅﻧﺪﮮ، ﺧﺎﻟﯽ ﮐَﮭﮍﺩﮮ ﮐﺎﺳﮯ
ﭘَﻠّﮯ ﺟﮯ ﮐﺮ ﭘﯿﺴﮯ ﮨﻮﻭﻥ ﮈُﻝ ﮈُﻝ ﭘﯿﻨﺪﮮ ﮨﺎﺳﮯ
ﺑُﮩﺘﯿﺎﮞ ﻣﯿﻨُﻮﮞ ﺁﺅﻧﺪﯾﺎﮞ ﮐﻮﺋﯽ ﻧﺌﯿﮟ ﺍِﮐّﻮ ﮔَﻞ ﻣُﮑﺎﻧﺎﮞ
 ﺗُﻮﮞ ﮐﯽ ﺟﺎﻧﮯ ﺑﮭﻮﻟﯿﮯ ﻣَﺠّﮯ، ﺍﻧﺎﺭﮐﻠﯽ ﺩِﯾﺎﮞ ﺷﺎﻧﺎﮞ

انتخاب:بنتِ حوا